همه چی داشت به خوبی برای نوزاد پسرم پیش می رفت. او سریع صبح و شبش را یاد گرفته بود. مهم تر از همه، او به من و همسرم زمانهای تولانی برا استراحت می داد.
اما وقتی شش ماه اش شد، آغاز دوران هیجده ماه ای بود که هر شب بیشتر از شش بار بیدار می شد با جیغ های که مرده را هم بیدار می کرد. حدود دو ماه پیش من از انکار به دیوانگی رسیدم. سرچهای گوگلم در آن زمان چیزهایی بود مثل “تعلیم خوابی که واقعاً کار می کند” و “کمترین زمان خوابی که انسان نیاز دارد؟”. من با هر پدر مادری که بنظر خوب خوابیده بودن صحبت می کردم و مجبورشان می کردم که به من بگویند چگونه نوزاده شان را کل شب خواب نگه می داشتن.
آری، دوران سیاهی بود.
بنابر این، هنگامی که یک مطالعه جدید، که در”پزشکی خواب” منتشر شده بود، گفت خواب منقطع می تواند مثل نخوابیدن برای بدن زیان آور باشد، من اصلاً سورپرایز نشدم.طبق “علم روزانه” محققان پیدا کردن که خواب شکسته مرتبط است با کندی توانایی مغزی، کوتاهی توجه و خلق و خو منفی پس از تحمل فقط یک شب خواب شکسته. اگه این به اندازه کافی ناراحت کننده نبود، محققان پیدا کردن که یک شب بد خوابی مثل فقط چهار ساعت خواب متوالی است. این بیداری ها می توان فقط پنج تا ده دقیقه باشند اما ریتم طبیعی خواب را بهم می زنند.
این فقط تاثیریک شب خواب شکسته است، این تاثیرات انباشته می شوند بنابر این فشار هنگفتی برای پدر و مادرانی است که نوزادشان می تواند سه تا ده بار در شب بی دارشان کند. بجز اثرات فیزیکی، پدر و مادر اغلب احساس عصبانیت نسبت به نوزادان خود خواهند داشت که مجب احساس گوناه در درونشان می شود.
تحمل این احساسهای بد برای من سختر از حالتهای تهوع و خستگی در صبح بود. پسر خشگل و معصوم من که بیش از همه چیز دوست داشتم برای من و همسرم بسی السترس زا و نگران کننده بود. پژوهشگران امیدوارن این تحقیقات بتوانند توجه بیشتری را به این معظل که پدر و مادران خسته را دچار کرده بی آورند. به آنوان مادری که کمبود بیخوابی طولانی را تحمل کرده، من هم امیدوارم.