کودکان چه زمانی سینهخیز می‌روند؟
آیا مشتاق هستید که سینهخیز رفتن کودک خود را ببینید؟ با خواندن مطالب زیر می‌توان فهمید که بچه‌ها در چه سنی می‌توانند سینهخیز بروند و سینهخیز رفتن آنها در رشد فیزیکی آنها چه نقشی دارد؟ به یک چشم به‌هم زدن کودکتان سینهخیز خواهد رفت!
فرقی نمی‌کند که او را داخل کالسکه گذاشته‌اید یا بغلش کردهاید، به‌هر‌حال تا به حال شما و دیگران وسیله حمل و نقل کودک بوده اید. اما چیزی نمی‌گذرد که او شروع به سینهخیز رفتن می‌کند و خودش از جایی به جای دیگر می‌رود. دکتر رالی مکآلیستر یکی از نویسندگان کتاب «راهنمای مادران در سال اول تولد نوزادشان» می‌گوید که سینهخیز رفتن نقطه عطف بزرگی برای کودکان به‌شمار می‌رود، چرا که این مرحله اولین گام به سوی مستقل بودن محسوب می‌شود.
اینکه کودک می‌تواند خودش به اطراف برود به او حس قدرت و موفقیت می‌دهد که همین باعث افزایش اعتماد به نفس در وی می‌شود. سینهخیز رفتن همچنین جهان بزرگی از اکتشافات را پیش روی او قرار می‌دهد و منجر به انجام حرکات دشوار‌تر مانند ایستادن، راه رفتن، و در نهایت دویدن می‌شود. هنگامی که کودکتان به حرکت می‌افتد، این انتظار را داشته باشید که می‌خواهد به همه جا سرک بکشد. با اینکه از قبل فضا را برای حرکت او آماده کردهاید و اشیا خطرناک را از دم دستش برداشته‌اید، باز هم بهتر است که قبل از اینکه شروع به سینهخیز رفتن بر روی زمین کند، اطمینان حاصل کنید که شیء خطرناکی سر راهش وجود ندارد. اگر بر روی زمین فرش نیانداخته‌اید، قالیچه‌های کوچک یا تشک‌های رنگی و نرم بر روی زمین بیاندازید تا زانوی کودک بر اثر تماس با کف زمین زخمی نشود. اگر کف خانه چوبی است، قبل از سینهخیز رفتن او اطمینان حاصل کنید که میخ یا تراشه‌ای روی زمین وجود نداشته باشد.
انواع رشد و توسعه: مهارت‌های حرکتی درشت، بصری ـ فضایی و شناختی
سینهخیز رفتن کار سختی است. به گفته دکتر مکآلیستر برای سینهخیز رفتن کودک باید از مغز و بدنش استفاده کند. اول اینکه عضلات پشت، گردن، شانه‌ها و بازوها باید به اندازه‌ای قوی باشند که وزن او را تحمل کرده و به حفظ تعادل کودک کمک کنند. قدرت بینایی نیز کمک بسیاری به کودک می‌کند.
هنگامی که کودک سینهخیز می‌رود، از «دید دوچشمی» استفاده می‌کند به این معنی که از هر دو چشم برای تمرکز کردن بر روی یک شیء استفاده می‌کند. آنها مدام در حال نگاه کردن به دوردست یا دستان خود هستند که این کار به آنها کمک می‌کند تا درک عمیقی به‌دست بیاورند. با این کار ذهن کودک نیز تمرین خوبی انجام می‌دهد. به گفته دکتر مکآلیستر کودکانی که سینهخیز می‌روند مهارت جهت‌یابی خود را توسعه می‌دهند. به‌طور مثال می‌آموزند که برای برداشتن سبد اسباب‌بازی خود باید میز وسط هال را دور بزنند و سبد را از پشت صندلی بردارند.
چه زمانی می‌توان انتظار داشت که سینه خیز رفتن نوزاد شروع شود؟
معمولاً کودکان در سن ۶ تا ۱۰ ماهگی شروع به سینهخیز رفتن می‌کنند، اگر چه برخی از کودکان با پرش از مرحله سینهخیز رفتن، به‌طور مستقیم شروع به ایستادن و راه رفتن می‌کنند. به کودک خود کمک کنید تا برای سینهخیز رفتن آمادگی پیدا کند، این کار را می‌توان با خواباندن کودک بر روی شکم انجام دهید. وقتی او را بر روی شکم می‌خوابانید، در واقع به کودک اجازه می‌دهید که سر خود را از روی زمین بلند کند و به اطراف نگاه کند که این کار باعث قوی شدن ماهیچه‌های گردن، شانه، بازوها و شکم او می‌شود. وقتی بر روی شکم خوابیده و با پاهایش به اطراف لگد پرت می‌کند باعث قوی شدن ماهیچه‌های باسن و پاهایش می‌شود. بعضی از کودکان خوابیدن بر روی شکم را دوست ندارند، پس باید این کار را برای آنها جالب توجه کنید. اسباب‌بازی مورد علاقه‌اش را در مقابل او و دور تر از جایی که او قرار دارد بر روی زمین بگذارید، یا خودتان در مقابل کودک بر روی زمین بخوابید تا توجه او را جلب کنید یا او را بر روی شکم، بر روی قفسه سینه خود قرار دهید و در همین حال با او حرف زده و بازی کنید. زمانی که کودکتان سعی می‌کند که خود را با کمک بازوهایش بالا بکشد، متوجه خواهید شد که برای سینهخیز رفتن آمادگی پیدا کرده است. از اینجاست که او یاد میگیرد چطور با کمک گرفتن از بازوها و زانوهایش خود را از زمین بلند کند. پس از این است که شروع به عقب و جلو رفتن می‌کند و در آخر متوجه می‌شود که اگر هم با زانو به زمین خورد، می‌تواند خودش و بدون کمک گرفتن از دیگری از روی زمین بلند شود!
والدین باید انتظار چه مدل سینه خیز رفتن نوزاد را داشته باشند؟
این احتمال وجود دارد که مدل سینهخیز رفتن کودکتان تا اندازه ای عجیب باشد. برخی از مدل‌های سینهخیز رفتن عبارتند از :
- مدل کلاسیک (حرکت دادن یک بازو و پای مخالف آن با هم در یک زمان)
- مدل اِسکوت (کشیدن پایین‌تنه خود بر روی زمین)
- مدل خرچنگی (یکی از زانوها خم شده و دیگری صاف است و به سمت جلو یا طرفین کشیده می‌شود)
- مدل کماندویی (با شکم بر روی زمین خوابیده و با استفاده از بازوهایش خود را به جلو می‌کشد)
- مدل عقب عقب رفتن
خوشبختانه، این روش‌های عجیب سینهخیز رفتن معمولاً به این معنی نیست که جایی از کار ایراد دارد. به گفته دکتر دیوید ال‌کایند نویسنده کتاب همه آنچه والدین باید در مورد نوزاد خود تا سن ۶ سالگی بدانند، «نکته مهم اینجاست که کودک خودش به تنهایی حرکت می‌کند». چهار دست و پا بر روی زمین راه بروید و به او نشان دهید چگونه می‌تواند این کار را انجام دهد و کودکتان این روش کلاسیک را برای خزیدن بر روی زمین انتخاب می‌کند.
هنگامی که کودکتان خودش می‌تواند در خانه سینهخیز برود، انتظار داشته باشید که طیف وسیعی از احساسات خود را نشان دهد: هیجان، زمانی که چیزی را کشف می‌کند؛ ناراحتی، هنگامی که چیزی را از او می‌گیرید؛ و سردرگمی و آشفتگی هنگامی که چیزی بر سر راهش قرار میگیرد. در اینجاست که باید منتظر بازی «دنبال کردن» باشید. هر جایی که بروید، او به دنبال شما خواهد آمد! هرچقدر بیشتر تمرین سینهخیز رفتن بکند، سرعتش بیشتر شده و از همه چیز مانند بالش، کوسن‌های قرار گرفته بر روی مبل و پله‌ها بالا می‌رود. همیشه حواستان به او باشد و برای پله‌هایی که در خانه دارید، از درهای ایمنی استفاده نمایید.
پرچم‌های قرمزی که باید حواستان به آنها باشد
به‌خاطر داشته باشید که بعضی از کودکان مرحله سینهخیز رفتن را ندارند. اما اگر کودکتان تا سن ۱۲ ماهگی یا یک سالگی پیشرفتی در میزان حرکت کردن نداشت (چه سینهخیز رفتن و چه غلتیدن) و اگر این‌طور به نظر آمد که وقتی بر روی زمین سینهخیز می‌رود، یک سمت از بدنش را بر روی زمین می‌کشد، باید حتماً با یک متخصص اطفال مشورت کنید.
